"Uspokajanie Umysłu"

Mistrz Czan Łan Ming (VI w.) 



Nadmierna wiedza prowadzi do nadmiernego
działania;

Lepiej jest uspokajać umysł.
 Im więcej się zastanawasz, tym więcej tracisz;

Lepiej jest jednoczyć umysł. 

Nadmierne myślenie osłabia wolę. 

Im więcej wiesz, w tym większe pomieszanie wpada 

twój umysł.

Pomieszany umysł rodzi strapienia. 

Osłabiona wola przeszkadza tao. 

Nie mów, że nie jest to szkodliwe; 
Wypływające stąd cierpienie może trwać wiecznie. 

Nie sądź, iż nie ma czego się obawiać; 

Nieszczęścia kipią jak wrzątek w naczyniu 

ustawionym na ogniu.

Nieustannie kapiąca woda

Wypełni cztery morza. 

Nie starte pyłki kurzu

Staną się pięcioma górami. 

Chroń konary aby ocalić korzenie; 

To, co pozornie ma niewielkie znaczenie może 


okazać się ważne.

Zamknij siedem otworów, 

Odetnij sześć zmysłów. 

Literatura i sztuka

To tylko komary uwijające się w powietrzu; 

Technika i zręczność to samotna lampa w 


promieniach słońca.

Zdolni i utalentowani

To w gruncie rzeczy głupcy. 

Odrzucając to, co czyste i proste, 

Toną w nadmiarze piękna. 

Świadomość to nie ujeżdżony koń,

Umysł to niesforna małpa. 

Jeśli duch jest zbyt ruchliwy, 

Ciało zachoruje i umrze. 

Niewłaściwe postępowanie prowadzi do ułudy; 

Podążający tą ścieżką pogrążają się w bagnie. 

Pomieszaniem nazywa się

Uznawanie zdolności za coś cennego. 

Podkreślanie niezdarności i żądza doskonałości, 

Nie prowadzą do wielkiej cnoty. 

Wielka sława bez pokrycia 

Prowadzi do szybkiej utraty reputacji. 

Samo czytanie książek 

Nie ma żadnej trwałej wartości. 

Skrywana duma

Wywołuje wrogość innych. 

Używanie mowy 

Lub słowa pisanego, 

Aby uzyskać pochwałę innych, 

To coś w najwyższym stopniu odrażającego. 

Mędrzec uważa za złe to, 

Co zwykli ludzie uznają za pomyślne. 

Zadowolenie przemija szybko, 

Podczas gdy smutek trwa wiecznie. 

Uważaj na cienie i ślady; 

Im dalej od nich, tym lepiej. 

Jeśli siedzisz prosto w cieniu drzewa, 

Nie ma już śladów, ani cieni. 

Rozterki spowodowane narodzinami i cierpienia 


starości 

To wytwory twych własnych myśli. 

Jeśli umysł przestanie snuć myśli, 

Narodziny i śmierć zostaną bezpowrotnie odcięte 

Cóż jest cenne ? .Cóż bezwartościowe ? 

Gdzie są wstyd i chwała? 

Cóż jest doskonałe albo marne ? 

Jak coś mogłoby być ciężkie lub lekkie? 

Jasne niebo zawstydza czystość. 

Żaden blask nie dorównuje światłości słońca. 

Niewzruszone jak Góra T’ai; 

Trwałe jak złoty mur. 

Z szacunkiem ofiarowuję ten poemat wszystkim cnotliwym, 

Aby tao nigdy nie zginęło.